Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Jn 10:9

Panorama

Czasem pojawia się idée fixe i nie chce opuścić. Tak było tym razem. Wyobrażałem sobie stare drzwi domu  ustawione na polnej drodze oraz mężczyznę w średnim wieku ubranego w garnitur, który zamierza przez nie przejść.

Z dzieciństwa pamiętam sytuację, w której nie umiałem otwierać jednych drzwi, znajdujących się w naszym mieszkaniu. Prowadziły one z przedpokoju do sieni i odgradzały świat wewnętrzny (mieszkanie) od świata zewnętrznego (wyjścia na zewnątrz). Te drzwi miały klamkę wyżej niż wszystkie inne drzwi w domu. Moje rodzeństwo i ja byliśmy za mali, aby jej dosięgnąć. Aż któregoś dnia, wspiąwszy się na palce i wyciągając rękę najwyżej jak mogłem, udało mi się dosięgnąć tej klamki. Pamiętam, jak bardzo byłem zdziwiony i ucieszony.

Ta sama sytuacja powtarzała się potem wiele razy w życiu, wobec symbolicznych „drzwi”, do których musiałem dorosnąć, aby je otworzyć. Pamiętam też strach przez przekroczeniem drzwi – np. do klasy, w której miałem zajęcia z instrumentu w szkole muzycznej. Za każdym razem, gdy nie byłem przygotowany do lekcji, zbliżałem się do nich niepewnie. Czasem uciekałem stamtąd.

Zbliżenie

Pierwotna myśl drzwi na polu oraz człowieka w garniturze została zmodyfikowana. Ostatecznie kompozycja powstała przez połączenie dwóch zdjęć, bramy oraz szerokiej przestrzeni pól. Brałem pod uwagę  bramy:

 

 

 

i przestrzenie:

Obraz jest połączeniem bramy prowadzącej do Bazyliki Grobu Bożego w Miechowie (zdjęcie nr 2) ze zdjęciem drogi i pól nr 4. W przypadku bramy należało usunąć odbicie w szkle – widoczny jest w nim fragment budynku oraz drzewa:

Usunąłem te przeszklone części, w których są odbicia i zastąpiłem je tymi, gdzie odbić nie ma. Brakujące fragmenty należało dosztukować poprzez np. klonowanie. Dotyczy to nie tylko części ze szkłem, ale np. obramowania z lewej i prawej strony. Najwięcej pracy pochłonęło usuniecie odbicia budynku w górnej części bramy, pod łukiem. Tam trzeba było pracować na bardzo małych fragmentach, gdyż kopiowanie dużych części było niemożliwe. Przezroczystość powstała poprzez nałożenie bramy na pejzaż w trybie mieszania warstw hard light.

Brama jest otwarta i zachęca do przejścia. Ale przecież to tylko sama brama, nie ma wokół niej muru. Szeroka przestrzeń wokół pozwala na jej obejście. Wędrowiec nie jest zmuszony przechodzić przez bramę, ma wolność, zawsze może ją ominąć. Ale jej ominięcie nigdy nie będzie tym samym, co przejście przez nią.